روکش‌های لایه کروم رنگی شبیه نقره? سفید مایل به آبی دارند.

قدرت انعکاس سطح کروم کاری شده و کاملاً″ صیقلی شده در حد 65% است (برای نقره 88%و نیکل 55%). در صورتی که ویژگی انعکاس نقره و نیکل با سپری شدن زمان خراب می‌شود، در مورد کروم تغییری ایجاد نمی‌شود. لایه‌های کروم رنگ‌کاری و نقاشی را نمی‌پذیرند و قابل جوشکاری نیستند. کروم در برابر مواد قلیایی، گازها و نمک‌ها مقاوم است اما اسید کلریدریک و اسید سولفوریک و دیگر اسیدهای هالوژن‌دار در همه درجه حرارت‌ها و در تمام غلظت‌ها بر روی کروم تاثیر گذار هستند. در پی رویین شدن شیمیایی، روکش‌های کروم پایداری خوبی را در اتمسفر از خود بروز داده و تیره و تار نمی‌شوند. به همین جهت به پاک نمودن و یا نو کردن به وسیله محصولات حل کننده اکسیدها یا محلول‌ها را ندارند.

روکش‌های کروم تا 500 درجه سانتی‌گراد هیچ گونه  تغییری از لحاظ تیرگی و کدر شدن متحمل نمی‌‌شوند. رویین شدن حالتی است که در طی آن در سطح کروم? اکسید کروم (3+) ایجاد می شود. این کار باعث جابه‌جایی پتانسیل کروم از 0?717 به 1?36 ولت شده و کروم مانند یک فلز نجیب عمل می کند.

لایه های پوششی کروم براق با ضخامت پایین (در حدود 1 میکرومتر) که غالباً در کروم کاری تزیینی با آن مواجه هستیم فولاد را در برابر خوردگی محافظت نمی‌کنند؛ کروم کاری ضخیم که در مقابل خوردگی ضمانت کافی را داشته باشد تنها از طریق کروم کاری سخت امکان‌پذیر است. با اعتنا به این مسئله که پوشش‌های کروم الکترولیتی سطح مورد آبکاری را به صورت کامل نمی‌پوشانند به همین جهت کروم کاری تزیینی هیچ وقت به تنهایی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. اما همواره آن را به عنوان پوشش پایانی بر روی واکنش‌هایی که حفاظت سطح را در برابر خوردگی ضمانت می‌کنند مورد استفاده قرار می‌گیرند. به طور معمول به عنوان پایه محافظ از نیکل استفاده می‌شود./

WWW.Lustersane.ir